Het werd gemaakt door Leonardo Da Vinci tussen 1469 en 1471. Op het schilderij staat een jonge vrouw met een naakte baby op haar schoot. De jonge dame wordt verondersteld de Maagd Maria te zijn en het kind is baby Jezus. Ze is gekleed in kostbare maar eenvoudige kleding en draagt het kind in een ongemakkelijke houding.

Leonardo's enorme artistieke gave wordt openlijk getoond op deze specifieke foto. Hij verlicht het gezicht en de handen van de jonge moeder en dat van het kind, terwijl de andere delen donker worden gepresenteerd. Dit wordt geschetst door een gearceerde achtergrond.

De vrouw draagt een granaatappel, een symbool van vruchtbaarheid. Leonardo wil zijn publiek laten zien dat het licht hoop toont voor de mensheid, aangezien Christus door een aantal lastige omstandigheden wordt geboren.

Bijbels gezien werd Jezus geboren in een kribbe, en men geloofde dat dit heel nederig was. Leonardo wilde zijn publiek laten zien dat ondanks een simpele geboorte de toekomst heel anders is. De jonge moeder is de moeder van de hoop en ze is net zo belangrijk als de granaatappel. Wat ook opvalt aan het portret is het blikken karakter van de twee. De baby lijkt omhoog te kijken terwijl de moeder naar beneden kijkt.

Het is echter niet duidelijk wat Da Vinci hier bedoelde, aangezien er geen duidelijk oogcontact is tussen de twee. Sommige critici beweren dat dit komt omdat de twee personages verschillende missies hadden.

In dit geval was de missie van de moeder om de jonge baby ter wereld te brengen en daarna was de klus geklaard en moesten de twee hun verschillende paden volgen. Voor Mary moest haar leven doorgaan zoals elke normale moeder of echtgenote. Jezus, aan de andere kant, had een doel om de mensheid te redden.

Het kind is naakt zoals verwacht bij alle baby's, vooral als ze pasgeboren zijn, maar dit specifieke kind lijkt een paar dagen ouder te zijn en we verwachten dat hij gekleed is. Sommige critici zullen beweren dat dit een symbool is van eenvoud, en dat Christus nederig werd geboren.

Hij lijkt stevig op de schoot van haar moeder te staan met granen die naar de moeder zijn gericht. Toch kijkt de moeder hem aan met een onbekende blik in tegenstelling tot de normale opgewekte blik die moeders aan hun baby's tonen. Hier toont Leonardo een symbolische boodschap van het eminente tragische lot van de jongen. De moeder kan het verdriet niet bevatten en ze is verontrust zoals blijkt uit haar uitdrukking.

Het schilderij is het enige portret van Leonardo dat permanent in de meeste galerieën in Duitsland te zien is. De belangrijkste kenmerken van het portret zijn: de originele afbeelding meet 15,7 cm bij 12,8 cm, de techniek die in het oorspronkelijke ontwerp is gebruikt, is in olieverfstijl en het kunstwerk is ook beschikbaar in de meeste National Galleries in de VS, vooral in Washington, DC.

Het schilderij Madonna van Dreyfus toont de artistieke kwaliteiten van Leonardo da Vinci. Het schilderij is een uitdrukking van kwaliteitsvaardigheden van de kunstenaar en bijbelse relevantie. Zijn presentatie van de Maagd Maria en het kindje Jezus op haar schoot is bijbels suggestief en toepasbaar in de moderne christelijke samenleving. Er is zoveel spirituele connectie die men uit dit portret kan afleiden. Het is een meesterwerk en de moeite waard voor jaren van artistieke reflectie en viering.