The Battle of Anghiari (De slag bij Anghiari) zag een Milanese strijdmacht optrekken tegen troepen van de Italiaanse Liga. Het leger van de Italiaanse Liga omvatte troepen uit de Republiek Florence met steun van pauselijke troepen. Er was ook een groep ridders uit de Republiek Venetië en mannen uit Anghiari. Aan het einde van de dag was het resultaat van de strijd een overwinning voor het Florentijnse leger. Het betekende dat Florence's controle over Midden-Italië veilig was.
Voor de inwoners van Florence was de slag bij Anghiari een belangrijke overwinning voor hen. Tijdens de vroege 1500's, om hun overwinning te markeren, huurden ze Leonardo Da Vinci in om een muurschildering te schilderen van de Slag bij Anghiari. De muurschildering was voor de Salone dei Cinquecento (Zaal van de Vijfhonderd) van het Palazzo Vecchio in Florence.
Het schilderij van de slag bij Anghiari zou een van Da Vinci's meest ambitieuze werken worden. Het zou een grootschalig werk worden van maar liefst 54 voet bij 21 voet. Het doel was om drie scènes te hebben die het begin, het midden en het einde van de strijd lieten zien.
Dankzij voorbereidende studies van Leonardo Da Vinci die nog steeds bestaan, is er veel bekend over het schilderij. Zo maakte hij in het kader van zijn onderzoek voor het schilderij twee studies van schreeuwende mannen. Van de drie secties is het centrale toneel van de strijd tegenwoordig het meest bekend.
De scène in het middelpunt van de foto is van vier ruiters van botsende paarden en cavalerie. De afbeelding toont de ruiters die strijden om de controle over de standaard tijdens de Slag bij Anghiari. Wat te zien is, is de Florentijnse commandant, Pier Giampaolo Orsini, die op het punt staat de standaard weg te rukken van de Milanese leider Niccolo Piccinino.
De foto geeft een gevoel van macht en emotie weer, samen met een gevoel van woede en geweld. Dit is niet alleen in de gezichten van de soldaten, maar ook in de paarden. Schrijvers gaven destijds commentaar op het ontwerp van Da Vinci. Ze noemen zijn vaardigheid in het ontwerpen van de uniformen van de soldaten, evenals de gedurfde trekken van de paarden.
Dat we zoveel weten over het middelpunt, komt waarschijnlijk doordat er kopieën van zijn. Een van die kopieën was van Peter Paul Rubens in 1603. Hoewel het geen exacte kopie is, laat de tekening van het middengedeelte zien hoe het eruit zou kunnen zien. Rubens' tekening hangt nu in het Louvre, Parijs.
Da Vinci heeft het schilderij van de slag bij Anghiari niet voltooid. Hij stopte met werken aan het schilderij in 1505 toen hij Florence verliet voor Milaan. Hoewel verlaten, bleven de onderdelen die hij had voltooid nog enkele jaren in de zaal.
Bij het werken aan het kunstwerk besloot Da Vinci een techniek te gebruiken die bekend staat als encaustic, wat zich vertaalt als 'fixeren door warmte'. De methode omvat het schilderen met warme was. Het vereist het verwarmen van bijenwas en het toevoegen van gekleurde pigmenten. Omdat de techniek die hij wilde gaan gebruiken nieuw was, voerde Da Vinci een proefvaart uit. Dit deed hij door het aan te brengen op een plank die goed droogde in een warme omgeving.
In zijn schilderij van de strijd wilde Leonardo Da Vinci olieverf gebruiken op de muur met zijn dikke wasonderlaag. Helaas verliep het werk aan het schilderij niet zonder problemen.
Hij zette grote houtskoolbranders dicht bij de foto. Waarschijnlijk vanwege het grote formaat van het schilderij, was Da Vinci niet in staat om de hitte van de vuurpotten gelijkmatig over het schilderij te verspreiden. Het resultaat was schade aan het schilderij. Terwijl hij het onderste deel van het werk kon redden, vermengden de kleuren aan de bovenkant zich uiteindelijk.
Omdat het schilderij van de strijd zo groot was, bedacht Da Vinci een uniek ontwerp voor de steiger die hij nodig had. Het ontwerp betekende dat hij het kon verhogen of vouwen op een manier die de hoogte of positie veranderde. Door dit te kunnen doen, betekende dit dat het voor hem gemakkelijker was om het bovenste gedeelte van zijn kunstwerk te voltooien. Ondanks alle problemen die Da Vinci had, was het werk enkele jaren zichtbaar.
Als zodanig konden schilders als Rubens het kopiëren, en vandaag hebben we bewijs van het geweldige werk. Ergens tussen 1555 en 1572 ging het schilderij verloren toen Giorgio Vasari werkzaamheden aan de 'Zaal van de Vijfhonderd' uitvoerde. Velen denken dat de foto in de hal blijft staan en dat Vasari er gewoon overheen deed.
Da Vinci's schilderij ter ere van de Slag bij Anghiari is een verloren kunstwerk. Sommigen geloven dat het nog steeds bestaat onder een van de latere fresco's in de Zaal van de Vijfhonderd in het Palazzo Vecchio.
Ondanks onderzoeken is er geen bewijs gevonden om voor eens en altijd te bewijzen dat het schilderij bestaat.
