Honderden jaren voordat digitale beelden hetzelfde zouden kunnen doen, voordat filmregisseurs tracking-shots zouden maken die ons rond kliffen en kusten konden voeren, voordat Google Maps en de luxe van satellietbeelden in de ruimte, hadden we Da Vinci's aangeboren vermogen om vast te leggen onze verbeelding met de voorloper van deze beelden. Luchtperspectief is een techniek die Da Vinci eerder in zijn werken had gebruikt om zijn werk te verfijnen, maar meestal waren deze gericht op mensen in plaats van op landschap/geografie.

De aandacht voor detail is in dit geval meer dan indrukwekkend; je kunt duidelijk contouren zien die rivieren voorstellen, en subtiele bobbels die richels vertegenwoordigen die met opzet in bepaalde delen van het oppervlak zijn geplaatst, waardoor het een authentiek, realistisch gevoel krijgt, in een tijd dat het publiek niet gewend was om dit perspectief in zo'n rijke, visuele stijl.

Toch is er nog meer aan dit beeld dan wat op het eerste gezicht lijkt. Als je naar de grotere bergruggen kijkt, dan naar de gekartelde rand die rechtsonder uitsteekt, en ten slotte achteruit gaat om het werk opnieuw in volledig wijds perspectief te bekijken, kun je bepaalde andere afbeeldingen opmerken die opduiken in het tafereel.

De grillige kliffen uiterst rechts van de belangrijkste bergketen lijken het beeld te hebben van wat een leeuw, een beer of zelfs een bebaarde man in contemplatie zou kunnen zijn; hun lange haren strekken zich naar achteren uit en vormen de bergkammen die we verder naar boven en naar links waarnemen. Het uitsteken van de rechterbenedenhoek van het beeld lijkt dan veel meer op een grote voet, die het meest lijkt op die van een beer.

Als je naar het midden kijkt, waar de grillige bergen aan de linkerkant tot rust komen, kun je zien wat bijna de platgedrukte kop van een geit zou kunnen zijn, met zijn uitstekende neus en hoorns vaag zichtbaar. Een slachtoffer misschien van het grotere beest dat het stuk met gezag domineert.

Dat het schilderij Bird's Eye View of Sea Coast wordt genoemd - in plaats van bijvoorbeeld gewoon View of Sea Coast - is waarschijnlijk een verwijzing naar de onderstroom van de dierlijke natuur in het totale stuk. Als een echte geniale kunstenaar laat Da Vinci zijn werk echter open voor deze bezichtiging, evenals voor een nederige, eenvoudige bezichtiging - die van, eenvoudig, een normaal zicht op de zeekust, vanuit het oogpunt van een vogel.

Dat alleen is al genoeg om het stuk boeiend te maken. In die zin vraag ik me af of Da Vinci in de moderne tijd misschien zelf een goede filmmaker is geworden. Met zijn verbeeldingskracht, gevoel voor metaforen, visuele helderheid en een onberispelijke aandacht voor detail, die hier allemaal perfect worden weergegeven in Bird's Eye View of Sea Coast, zou hij zeker als een genie zijn beschouwd, ongeacht het tijdperk waarin hij had geleefd.